We hebben je gemist op de spelen.

“We hebben je gemist op de spelen.”

De Olympische Spelen zijn een droom voor velen, en voor mij was die droom heel dichtbij voor de tweede keer (ook heel bijzonder, nu ik dit zo opschrijf). Kitefoilen was mijn passie, mijn doel, en ik werkte er jarenlang keihard voor. Maar uiteindelijk stond ik daar niet, maar iemand anders. En dat deed pijn. Het was niet zomaar teleurstelling; het was alsof alles waar ik voor had gewerkt plotseling wegviel, het was toch 4 jaar van je leven. Wat niet iedereen zal begrijpen.

Na het nieuws heb ik me afgesloten van alles. Ik wilde er niks over horen, niks over zeggen, en vooral even geen vragen over beantwoorden. Maar die vragen kwamen toch, telkens weer. “Waarom ben jij daar niet?” Overal waar ik keek – Facebook, Instagram, WhatsApp – ging het over de Spelen. Mensen spraken erover met een enthousiasme dat ik niet kon delen. Op het strand, waar ik altijd mijn vrijheid vond, kwam de eerste vraag steevast: “Olympische Spelen?” Iedereen wilde er graag bij zijn, behalve ik. Ik niet meer.

Ik kon er niet onderuit. En vandaar toch deze blog.

Natuurlijk doet het pijn om niet te zijn waar ik zo graag had willen zijn. Het voelt oneerlijk. Maar het leven is soms oneerlijk, en dat is wat het is.

Vragen die ik niet wilde antwoorden en kon antwoorden. Het is moeilijk om te weten hoe ik verder moet. Moet ik het loslaten, of doorgaan met het oog op 2028? Voor nu heb ik nog geen definitieve beslissing genomen. Wat ik wel weet, is dat ik eerst het plezier op het water terug wil vinden, misschien in een heel andere discipline. Ik wil de vrijheid en de vreugde terugvinden die me ooit dreef om het water op te gaan in de eerste plaats. De glimlach. (Is it time to set sail into a different direction?)

Als ik terugkijk…

Ondanks dat, als ik terugkijk, zie ik ook hoeveel ik heb geleerd in de topsport, wat het me heeft gebracht met alle opofferingen. Wat ik nu weet, over mezelf, over mijn kracht, en over doorzettingsvermogen. Vier jaar lang werkte ik naar dit moment toe, en nee (hoe ik ook ja denk), die tijd is niet weggegooid. Het heeft me gevormd tot wie ik nu ben. En als ik eerlijk ben, als ik niet zo goed was geworden, had ik deze situatie ook nooit meegemaakt.

Het heeft me niet alleen fysiek sterker gemaakt, maar ook mentaal.

Topsport heeft me geleerd om te gaan met druk, om door te zetten wanneer alles tegen lijkt te zitten ookal is de weg moeilijk. Om altijd het beste uit mezelf te halen. Dingen op een andere manier te zien en te beoordelen. Het omgaan met teleurstellingen. Ik heb geleerd dat opgeven geen optie is, ook niet als het zwaar is. Het heeft me geleerd om te blijven vechten, om door te zetten wanneer anderen misschien zouden opgeven. Topsport leert je ook dat succes geen rechte lijn is; het is een pad vol obstakels en onverwachte wendingen (zoals deze). Maar juist die momenten van strijd maken je sterker en wijzer.  Het is essentieel om jezelf te blijven, zelfs wanneer anderen aan je twijfelen. Je hoeft je niet te bewijzen voor mensen die toch niet in je geloven. Je kunt meer dan je zelf denkt, en soms is het oké om de deur dicht te doen voor diegenen die je niet steunen. Deze vaardigheden gaan verder dan de sport; ze zijn waardevol in elk aspect van mijn leven.

De lessen van topsport

Topsport heeft me ook geleerd om zelfredzaam te zijn, onafhankelijk van bonden, teams en coaches. Deze vier jaar heb ik veel zelf gedaan. Mijn eigen weg uitgestippeld. Ik heb mijn bus tot camper omgebouwd om naar wedstrijden te kunnen gaan – ook dat was een droom die ik waarmaakte. Ik heb zelf trainingspartners gezocht en ontelbare uren op het water gestaan. Ik heb gewerkt voor de €30.000 aan materiaal die nodig was om te kunnen concurreren. En ook al liep ik elke keer een stap achter en had ik een lange weg te gaan, ik ben ver gekomen. En zeg nou zelf, wie heeft er een busje omgebouwd, is er mee naar griekenland gereden en heeft het EK gevaren? Dat ik mijn eigen pad volgde, maakte me alleen maar sterker. Ik leerde dat je jezelf moet blijven, ongeacht wat anderen denken.

Topsport heeft me geleerd dat je uiteindelijk je eigen grootste concurrent bent. Natuurlijk is er altijd externe competitie, andere atleten om je heen, maar de echte strijd is die met jezelf. Je bent degene die bepaalt hoe hoog de lat ligt, hoeveel je bereid bent te geven, en hoe je omgaat met tegenslagen. Het is jouw mindset, jouw doorzettingsvermogen, en jouw wil om te winnen die het verschil maken. Dit besef heeft me geholpen om te focussen op mijn eigen groei, mijn eigen prestaties, en om niet verstrikt te raken in de druk van anderen. Ik heb geleerd dat je niet altijd de beste hoeft te zijn in vergelijking met anderen; het gaat erom dat je steeds beter wordt dan je gisteren was. Dat is waar echte vooruitgang begint

Naast de lessen en prestaties heeft het avontuur me veel gebracht. Ik heb de wereld gezien en ben op plekken geweest die ik anders nooit had bezocht. Ik heb vrienden gemaakt over de hele wereld, mensen die dezelfde passie delen. Binnen gerold in de wereld van het foilen en de olympische ontwikkeling. Deze ervaringen zijn onvervangbaar en hebben mijn leven verrijkt.

In vier jaar tijd

…heb ik een nieuwe discipline geleerd en daarmee een mijlpaal bereikt. Als eerste in Nederland heb ik me serieus gestort op het foilracen op internationaal niveau. Ik heb me gekwalificeerd (alleen, met mijn oude materiaal en vooral onwetend) voor de pre-Olympische Games (Beach Games), een vierde plaats behaald, zonder coach of trainer, omringd door landen die al veel beter georganiseerd waren. Ik heb kitefoilen onder de aandacht gebracht in Nederland. En dat is iets waar ik trots op ben.

Ondanks de tegenslagen

…hoop ik dat mijn verhaal anderen kan inspireren. Ook al geloofde niemand in me, ik bleef geloven in mezelf, ik ging gewoon, en dat is waar het allemaal om draait. Je moet altijd eerst in jezelf geloven, zelfs als niemand anders dat doet. Je hebt niet altijd anderen nodig om je dromen te bereiken. En toch, als ik eerlijk ben, heb ik deels mijn droom bereikt. Ik heb me geplaatst voor de pre-Olympische Games, een prestatie op zich. Hoewel ik uiteindelijk niet op de Olympische Spelen stond, ben ik wel ontzettend ver gekomen. En ergens heb ik vrede met hoe het is gelopen. Niet elke droom komt precies uit zoals je het je had voorgesteld, maar dat betekent niet dat je niet trots kunt zijn op wat je wel hebt bereikt.

Het leven is kwetsbaar en onvoorspelbaar. Het herinnert ons eraan dat zelfs de beste inspanningen niet altijd leiden tot de uitkomst die we hopen. Het kan confronterend zijn om je kwetsbaarheid te erkennen en om te gaan met teleurstellingen. Maar juist die kwetsbaarheid maakt ons menselijk en laat ons groeien. Door deze ervaringen leer ik om met meer compassie naar mezelf te kijken en om sterker terug te komen, zelfs als de weg niet altijd recht is.

Dream

En het mooiste is, ik blijf dromen. Dit hoofdstuk mag dan anders zijn geëindigd dan ik had gehoopt, maar er zijn altijd nieuwe dromen en doelen om na te streven. Misschien zie ik de Olympische Spelen in 2028, of misschien brengt het leven me een totaal andere richting op. Wat er ook gebeurt, ik blijf geloven in mijn eigen kracht, blijf nieuwe dromen najagen, en sta open voor wat de toekomst me te bieden heeft. Want als ik iets heb geleerd, is het dat de reis minstens zo belangrijk is als de bestemming.

Tja, nu, nu, na alles, voelt het soms alsof ik onzichtbaar ben. Op andere vlakken en alles overschaduwd wordt door de olympische spelen en het kitefoilen. Maar misschien is dat tijdelijk. Misschien is dit het moment waarop ik even uit de schijnwerpers stap, om sterker terug te komen. De keuze om door te gaan is nog onzeker, maar één ding weet ik zeker: ik blijf competitief. Er staan nog avonturen op de planning, ver weg en dichterbij, in de sneeuw en op het water. Ondertussen ben ik vastbesloten om mijn Register Accountant (RA) titel te behalen, een nieuwe uitdaging waarin ik dezelfde vastberadenheid kan inzetten. En wie weet waar dat me uiteindelijk zal brengen.

En ja, ondanks alles, ben ik trots. Trots op wat ik heb bereikt, trots op de weg die ik heb afgelegd, en trots op de persoon die ik ben geworden. Geen spijt van mijn beslissingen.

Mijn antwoord op jullie vraag: “we hebben je gemist op de spelen..?” dat klopt.